Πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Δημοκρατίας η Ιωάννα Καρυστιάνη;

<p><span>Η Ιωάννα Καρυστιάνη γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1952 στα Χανιά της Κρήτης από γονείς Μικρασιάτες. </span></p>
<p><em>"Οι γονείς μου ήταν Μικρασιάτες. Εκεί τους ξέβρασε το κύμα της προσφυγιάς το 1922. Η μάνα μου άφησε τη Σμύρνη στα 13 της κι ο πατέρας μου τα Βουρλά στα 11 χρόνια του. Πέρασαν πολλά. Στην Κατοχή έχασαν τα δυο πρώτα αγόρια τους, τριών και δύο χρόνων. Οι γονείς μου θυμούνταν χωρίς να μισούν κι αγωνίζονταν χωρίς να παραπονιούνται. Αγάπησαν τα Χανιά. Είδαν την πόλη σαν αγκαλιά για τα επτά παιδιά που ανέθρεψαν στα μεταπολεμικά χρόνια. Και οι δυο έφυγαν από τη ζωή το 2010, πρώτος ο πατέρας μου στα 99 και λίγο μετά η μάνα μου, στα 101, <span>Είχα πολύ ευτυχισμένη παιδική ηλικία, κι ας μην έπιασα ποτέ ως παιδί αγοραστό παιχνίδι ή παιδικό βιβλίο, κι ας φορούσα, με τρεις αδελφές μεγαλύτερες, ρούχα τέταρτο χέρι. Έτσι ζούσανε πάνω-κάτω σε όλα τα σπίτια."</span></em></p>
<p><img style="margin-top: 0px;" src="http://www.koutipandoras.gr/sites/default/files/styles/article_full/public/karistiani1.jpg?itok=qvmoTSDS" alt="" width="600" height="383" /></p>
<p>Σπούδασε νομικά. Επαγγελματικά ασχολήθηκε με το σκίτσο και την εικονογράφηση (με το όνομα "Ιωάννα"). Δούλεψε στην εφημερίδα "Ριζοσπάστης", στα περιοδικά "Τέταρτο", "Ένα", "Εικόνες", και σε ξένες εφημερίδες. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη λογοτεχνία το 1994, με τη συλλογή διηγημάτων "Η κυρία Κατάκη". </p>
<p><em>"Σύντομα βρέθηκα να δουλεύω ως σκιτσογράφος σ’ εφημερίδες και περιοδικά, γιατί είχα μια σφοδρή ανάγκη για προσωπική έκφραση κι έναν φόβο γι’ αυτό που λαχταρούσα περισσότερο, το γράψιμο. Τα σκίτσα ήταν το πρώτο διστακτικό ταξίδι του χεριού μου στο χαρτί, μια δοκιμή ίσα για να ξεθαρρέψω.  Έστυβα το μυαλό μου να κατεβάσω ιδέες χωρίς λόγια. Τα χάρτινα ανθρωπάκια ήταν μαθητεία στην ευγλωττία της σιωπής και συνάμα άσκηση στη σαφήνεια των λέξεων, του νοήματος που έπρεπε να προκύψει στη σκέψη των αναγνωστών του περιοδικού ή της εφημερίδας. Τη μετάβαση απ’ το σκίτσο στο γράψιμο την έκανα με το ίδιο χαρτί, κόλλες Α4, το ίδιο μαύρο μαρκαδοράκι, τους ίδιους πρωταγωνιστές, καθημερινούς ανθρώπους από άσημα σπίτια, το ίδιο άγχος μήπως τους αδικήσω και τον ίδιο νόστο για ανθρωπιά."</em></p>
<p><img style="margin-top: 0px;" src="http://www.kolivas.de/wp-content/uploads/2012/01/assets_LARGE_t_175762_53231548.jpg" alt="" width="600" height="800" /></p>
<p><img style="margin-top: 0px;" src="http://cdn.yupiii.gr/images/resized/icemax_926_d95d93d40b90c4898987cad9fad21a27.JPG" alt="" width="600" height="816" /></p>
<p>Είναι παντρεμένη με τον γνωστό Έλληνα σκηνοθέτη <strong>Παντελή Βούλγαρη,</strong> <span style="text-decoration: underline;">με τον οποίο βρίσκονται μαζί από το 1977</span> και κατοικούν στο Πολύδροσο. Έχουν δύο παιδιά, τον σκηνοθέτη, ηθοποιό και μουσικό<span> <strong>Αλέξανδρο Βούλγαρη</strong> και τη σκηνοθέτιδα <strong>Κωνσταντίνα Βούλγαρη.</strong></span></p>
<p> </p>
<p><img style="margin-top: 10px;" src="http://s.enet.gr/resources/2010-01/3-8-thumb-large.jpg" alt="" width="600" height="460" /></p>
<p> </p>
<p><img style="margin-top: 111px;" src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/14480/main.jpg" alt="" width="600" height="324" /></p>
<p><span style="text-decoration: underline;"><em><br /></em></span></p>
<p><em><span><span><span style="text-decoration: underline;">"Παρόλο που είχα προτάσεις ν’ ασχοληθώ με την πολιτική, δεν το δέχτηκα ποτέ, γιατί δεν ανήκω στη φυλή των πολιτικών. Και ως σκέτος πολίτης κάνω φάουλ και πολλές μουντζούρες, όπως στα χειρόγραφα. Μου αρκεί να ζυγίζω τις πολιτικές στο καντάρι της καθημερινότητας με μυθιστορήματα και διηγήματα για ναυτικούς, βοσκούς, εκπαιδευτικούς, κομμώτριες, νοσοκόμες, παζαριώτισσες. Αυτό προσπαθώ, δεν είμαι γι’ άλλα." </span></span></span></em>Είχε πει σε συνεντευξη της παλαιότερα η ίδια κάτι τέτοι όμως δεν ισχύει καθως τοόνομα της είναι προτεινόμενο για την Προεδρία της Δημοκρατίας!</p>
<p> </p>
<p><em>"Αναρωτιέμαι μήπως κατάντησα γραφική, μιλώντας κάθε τόσο για την ανάγκη ενότητας της Αριστεράς ή μήπως ξεμπερδεύω με ευχολόγια. Δεν χρειάζομαι βοήθεια για να εμπεδώσω πόσο άθλια είναι τα μνημόνια, αυτά τα πιάνω από μόνη μου, βλέποντας τι μαίνεται γύρω μου, τι συμβαίνει στο σόι μου, στο σπίτι μου. Οι αριστερές δυνάμεις μένουν στο τι είναι κακό. Δεν μπορούν να προχωρήσουν στα αμέσως επόμενα βήματα. Και δεν το ψάχνουν μαζί, μπας και ξεμπλοκαριστούν από τα ίδια και τα ίδια. Πολλοί «γκουρού», πολλές διαφορετικές διευθύνσεις, πολύ χώρια. Ασυγχώρητη αλαζονεία όταν υποφέρει τόσος κόσμος, όταν </em><em>τα βρίσκου</em><em>ν οι αντίπαλοι.</em>"</p>
<p><img class="irc_mi" style="margin-top: 33px;" src="http://www.ludenslabs.com/wp-content/uploads/2010/06/1.jpg" alt="" width="415" height="422" /><img style="margin-top: 104px;" src="http://s.enet.gr/resources/2010-11/12-7a-thumb-medium.jpg" alt="" width="600" height="400" /></p>
<p> </p>
<p><span style="text-decoration: underline;">Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ</span></p>
<p> Η Μικρά Αγγλία (1997, Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1998, υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας και το βραβείο Balkanika)</p>
<p><em>"Η «Μικρά Αγγλία» είναι ένα συναρ­παστικό βιβλίο που –όπως και τα υπόλοιπα μυθιστορήματα της Ιωάννας– το διάβασα όταν είχε πλέον δακτυλογραφηθεί. Στη διαδικασία της συγγραφής ούτε είμαι παρών ούτε κουβεντιάζουμε με την Ιωάννα αυτά που γράφει. Όταν το διάβασα, ξαφνιάστηκα με το βάθος των χαρακτήρων και την εξέλιξη της πλοκής των ιστοριών. Πάντοτε με απασχολούσε η κινηματογράφησή του. Ήρθε η ώρα του λοιπόν να γίνει ταινία. Σε αυτό έπαιξε ρόλο το ότι ήθελα να ξαναπώ μια ιστορία από τη γυναικεία πλευρά, όπως έκανα στο «Προξενιό της Άννας», στις «Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου» και τις «Νύφες». είπε σε συνέντευξη ο Παντελής Βούλγαρης.</em></p>

Σχετικά άρθρα