Η ΑΕΚ επικράτησε χθες το απόγευμα της Παναχαϊκής, επανέφερε τη διαφορά από τους Πατρινούς στο +9 και έβαλε τέλος στα όποια όνειρα θερινής νυκτός είχαν οι διώκτες της πως μπορούν να τη φτάσουν ή ακόμα και να την προσπεράσουν στην κούρσα του πρωταθλήματος.
Η επικράτηση της “Ένωσης” έχει διπλή ανάγνωση. Άλλοι θα… πετάξουν στα σύννεφα επειδή ακόμα και στην κακή τους βραδιά οι “κιτρινόμαυροι” κατάφεραν και έριξαν στο καναβάτσο τον δυσκολότερο αντίπαλο που αντιμετώπισαν φέτος (και τους έβαλε πολύ δύσκολο τεστ) και άλλοι θα προβληματιστούν από την εικόνα της ομάδας και θα ζητήσουν… μεταγραφές.
Η αλήθεια είναι κάπου στη… μέση και η ουσία είναι μία. Η ΑΕΚ παρουσιάστηκε κακή, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και για αυτό φταίνε δύο πράγματα. Το ότι οι παίκτες του Δέλλα έχασαν το συνεχόμενο ρυθμό αγώνων που είχαν και το ότι οι φιλοξενούμενοι είχαν τον τρόπο και την ποιότητα για να μπλοκάρουν την “Ένωση” και να “χτυπήσουν” το ματς.
Η νίκη από την γκέλα ως γνωστόν απέχουν ελάχιστα. Ένα ή… δύο δοκάρια ας πούμε. Όσα είχαν χθες οι φιλοξενούμενοι. Κανένας δε θα μπορούσε να προδικάσει τί θα είχε γίνει αν… Όμως με τα αν δεν παίζεις μπάλα. Και η ΑΕΚ έχασε άχαστα γκολ με τον Μπαρμπόσα, τον Πλατέλλα και τον Μάνταλο.
Με τέτοιες εμφανίσεις πάντως, επειδή το ζητούμενο είναι ο… Ολυμπιακός, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η υπόθεση πρόκριση όχι δύσκολη θα είναι αλλά αδύνατη. Ξεκίνησε μεγάλη κουβέντα για το ποιοί ήταν καλοί χθες και ποιοί όχι. Με εξαίρεση τον Γιόχανσον και των δύο ημιχρόνων, τον Πλατέλλα και τον Μάνταλο του β’ μέρους, οι υπόλοιποι πήραν χαμηλό βαθμό.
Ο Ανέστης έκανε όσες γκάφες και λάθος εξόδους δεν είχε ξανακάνει ποτέ, με αποκορύφωμα το γκολ. Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο δεν πατούσε καλά και αυτό έβγαζε μάτια. Δεν ξέρω για ποιό λόγο ο Δέλλας αποφάσισε να μην ξεκινήσει τον Τζανετόπουλο από τη στιγμή που ο μικρός τα είχε πάει εξαιρετικά στα προηγούμενα δύσκολα ματς, αλλά δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος από αυτό που είδε στα μετόπισθεν και κυρίως τη δυσκολία να φύγει ήρεμα και σωστά η μπάλα από τους στόπερ.
Μπακάκης και Σοϊλέδης έκαναν ίσως το πιο ανούσιο -σε ό,τι αφορά τον επιθετικό τομέα- παιχνίδι τους. Παράλληλα ήταν σε κάποιες φάσεις ευάλωτοι αμυντικά. Ο Ανάκογλου δε, δεν ήταν αυτός που είχαμε συνηθίσει το προηγούμενο διάστημα. Ίσως χρειάζεται ανάσες από τα συνεχόμενα παιχνίδια. Το ευτύχημα είναι ότι επιστρέφει και ο Κορδέρο, οπότε θα υπάρχει μία ακόμα επιπλέον εξαιρετική λύση στη μεσαία γραμμή.
Όσο για τους Μπαρμπόσα και Αραβίδη ήταν εκτός κλίματος αγώνα. Ο Πορτογάλος εκνευρίστηκε από τις κλωτσιές που έτρωγε από το πρώτο λεπτό, ενώ ο Έλληνας φορ δεν τροφοδοτήθηκε σωστά και δεν εκμεταλλεύτηκε τις λίγες ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν.
Σε ό,τι αφορά τον Δέλλα τέλος, άργησε να φρεσκάρει την ομάδα. Ίσως γιατί φοβήθηκε (εν μέρει δικαιολογημένα) την Παναχαϊκή… Πάντως το παιχνίδι το διαχειρίστηκε ως επί το πλείστον σωστά (πάντα με την υποσημείωση της μη συμμετοχής ως βασικού του Τζανετόπουλου).
Το θετικό είναι ότι η ΑΕΚ ακόμα και στην κακή της μέρα, κόντρα στον πιο δύσκολο φετινό της αντίπαλο πέτυχε αυτό που ήθελε. Αυτό δείχνει χαρακτήρα. Στις μεγάλες ομάδες αρκούν μία δύο φάσεις για να φτάνουν στο στόχο. Και η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα.
Για όλους αυτούς που ξεκίνησαν την αρίθμηση των παικτών που χρειαζόμαστε, η απάντηση είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατόν να κάνεις τέτοια κουβέντα. Το μεταγραφικό παράθυρο του Ιανουαρίου έχει κλείσει και η ΑΕΚ θα πορευτεί έτσι μέχρι το καλοκαίρι.
Τότε -ή έστω λίγο νωρίτερα- θα ξανατεθεί επί τάπητος το θέμα. Για τους ιθύνοντες της ομάδας βέβαια αρκετά νωρίτερα. Όπως δείχνει πάντως το υπάρχον ρόστερ, οι ανάγκες είναι συγκεκριμένες. Τερματοφύλακας, αριστεροπόδαρος στόπερ, μπακ, εξτρέμ και σέντερ φορ, είναι υπεραπαραίτητοι. Από εκεί και πέρα βλέπουμε…
ΥΓ: Το ελληνικό ποδόσφαιρο θυμίζει περισσότερο από ποτέ ξεχειλισμένο βόθρο. Όταν αυτός γεμίζει δεν τον κλείνεις. Τον αδειάζεις. Και φροντίζεις να μην πλημμυρίσει ποτέ ξανά.