<p style="text-align: justify;"><strong>Aναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Kαλησπέρα, θα ήθελα να μου δώσετε κάποιες συμβουλές για τη στήριξη του γιου μου 12 ετών που έχει διαβήτη εδώ και τρία χρόνια αλλά ακόμη δεν το έχει πλήρως αποδεχτεί, ευχαριστώ. </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Αγαπητή αναγνώστρια, </strong></p>
<p style="text-align: justify;">είναι απαραίτητο η οικογένεια και το παιδί να μπορέσει να προσαρμοστεί στον νέο τρόπο ζωής και να μάθει πώς να διαχειρίζεται αποτελεσματικά το πρόβλημά του παιδικού διαβήτη. Για ένα μικρό παιδί αυτό δεν είναι εύκολο. Οι νέες πληροφορίες, οι καθημερινές μετρήσεις, η προσεκτική διατροφή κ.α μπορούν να δημιουργήσουν μπερδεμένα, δυσφορικά συναισθήματα σύγχυσης, ανησυχίας, στεναχώριας που το παιδί δυσκολεύεται να τα εκφράσει ή να τα διαχειριστεί. Μπορεί να προκληθούν αντιδράσεις άρνησης του προβλήματος, δυσκολίες συμμόρφωσης στις ιατρικές διαδικασίες αλλά και θυμός προς τους οικείους, αβεβαιότητα και άγχος για το μέλλον. Από την πλευρά της οικογένειας καλό θα ήταν να αναγνωριστούν πρώτα τέτοιες δυσκολίες και συναισθήματα και οι γονείς να «ακούσουν» τις συμπεριφορές του παιδιού τους. Η άμεση επικοινωνία, η λύση των αποριών και η ξεκάθαρη εικόνα του προβλήματος στο εδώ και στο τώρα, καθησυχάζει τον φόβο για το μέλλον και οδηγεί στην κατανόηση. Οι συγκεκριμένοι στόχοι, η άμεση εμπλοκή και εκπαίδευση του παιδιού στην συνεπή εφαρμογή ενός καθημερινού προγράμματος, με την ταυτόχρονη στήριξη του από τους γονείς-«εκπαιδευτές», το βοηθά σιγά-σιγά να αυτονομηθεί και να πάρει τον έλεγχο της υγείας του.</p>
<p style="text-align: justify;">Ως μητέρα χρειάζεται να μάθετε πώς να μην είστε υπερπροστατευτική ή περιοριστική, σιγοντάροντας ίσως στην μειωμένη αυτοπεποίθηση που μπορεί να νιώσει το παιδί, επειδή αισθάνεται διαφορετικό ή αδικημένο ή υπεύθυνο που πάσχει από παιδικό διαβήτη. Επικοινωνήστε με το παιδί σας για όποιο ζήτημα προκύπτει, θέτετε όρια και στόχους χωρίς να αγνοείτε το πρόβλημα.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο διαβήτης από μόνος του δεν συνδέεται ή δεν προκαλεί ψυχολογικές διαταραχές. Παρόλα αυτά επειδή πρόκειται για μια χρόνια ασθένεια μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχές άγχους, διάθεσης ή διατροφικές διαταραχές αν το παιδί δυσκολεύεται πολύ στην προσαρμογή του. Καλό θα ήταν να επισκεφτείτε ψυχολόγο για να γίνει μια πιο συγκεκριμένη και ενδελεχής αξιολόγηση των συμπεριφορών που σας ανησυχούν και να μάθετε αποτελεσματικούς τρόπους διαχείρισης τους. Είναι σημαντικό να επιτευχθούν εξατομικευμένοι βραχυπρόθεσμοι και μακροπρόθεσμοι ρεαλιστικοί στόχοι, που εκτός από τον έλεγχο της σωματικής του υγείας αφορούν την καλύτερη δυνατή προσαρμογή σε μια πολύπλοκη καθημερινότητα, την βελτίωση της ψυχικής υγείας και την αύξηση του επιπέδου της ποιότητα ζωής στην οικογένειά σας.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Με εκτίμηση,</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Τιτίκα Μητσοπούλου, Ψυχολόγος, <span lang="en-US">Msc</span>. Κοινωνικής Ψυχιατρικής – Παιδοψυχιατρικής, Υποψήφια Δρ. Ιατρικής Σχολής Παν/μιο Ιωαννίνων</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Στοιχεία επικοινωνίας.:<span style="color: #0000ff;"><span style="text-decoration: underline;"><a href="http://www.thesy.gr/"><span lang="en-US">www.thesy.gr</span></a></span></span><span lang="en-US">, 210 9701 104 </span></strong></p>
<p><span><br /></span></p>