<p style="text-align: justify;" align="center"><strong><span lang="EL">Αναγνώστριά μας ρωτά: </span></strong></p>
<p style="text-align: justify;" align="center"><span lang="EL">Έχει δημιουργηθει ενα θεμα με τον αδερφο μου ο οποιος ειναι 10 ετων. Στο σχολειο του με ενα αλλο παιδι ιδιας ηλικιας κατα καιρους υπηρχαν μεταξυ τους κοντρα. Ο αδερφος μου ζωγραφιζε ταφους με το ονομα του ποσο να ανυσηχουμε γι αυτο; Ωστόσο το παιδι αυτο αντιμετωπιζει γενικα καποιο ρατσισμο στο σχολειο λογω το οτι ειναι πιο μελαχρινος και με πεταχτα αυτια και εχει φτασει σε σημειο να παθει καποιες κρισεις που μετεβη σε νοσοκομειο και του παρειχαν ηρεμηστικα. Πριν δυο μερες δημιουργήθηκε αλλο ενα προβλημα με ενα παιχνιδι που παιζουν στο ιντερνετ και ο αδερφος μου εστειλε σε αυτο το παιδι καποια απειλητικα μηνυματα του τυπου "ξερω που μενεις και θα σε σκοτωσω" πως να το αντιμετωπισουμε κατι τετοιο τι συμβαινει με τη ψυχολογια του αδερφου μου; Μονο με αυτο το παιδι να επισημανω εχει δωσει δικαιωμα ο αλλος με παρα πολλα παιδια. Ευχαριστω για την ωρα σας περιμενω συντομα μια απαντηση.  </span></p>
<div>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στην <strong>Μαρία Παπαδημητρίου</strong>, παιδοψυχίατρο (συνεργάτιδα της θεραπευτικής και διαγνωστικής Μονάδας για το Παιδί, Σπύρος Δοξιάδης)</p>
<p><span><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/giatroi_thumbs/maria%20photo2OK.jpg&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;width=248" alt="ΜΑΡΙΑ Ν. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ" width="99" /></span></p>
<p style="text-align: justify;">Οι ανησυχίες της αναγνώστριας σχετικά με τις αντιδράσεις του δεκάχρονου παιδιού είναι δικαιολογημένες καθώς αφορούν σε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, αυτό του σχολικού εκφοβισμού. Μοιάζει στο εν λόγω σχολείο να υπάρχουν ελλείμματα ως προς την διαχείριση ενός παιδιού με δυσκολίες και των αντιδράσεων των υπόλοιπων παιδιών απέναντί του. Ξεκινάω από το σχολείο γιατί από εκεί χρειάζεται πάντα να  ξεκινάνε οι παρεμβάσεις ως προς τον σχολικό εκφοβισμό. Αν εκεί τα πράγματα πάρουν τις σωστές διαστάσεις τότε δεν θα παρατηρούνται τα φαινόμενα συνέχισης του εκφοβισμού εκτός σχολείου, όπως μέσα από ένα διαδικτυακό παιχνίδι.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι λοιπόν απαραίτητο οι γονείς του δεκάχρονου να απευθυνθούν στο σχολείο και στο σύλλογο γονεών και κηδεμόνων προκειμένου να μπορέσουν συλλογικά να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και να πλαισιώσουν κατάλληλα και το παιδί με τις δυσκολίες και τα υπόλοιπα παιδιά που δεν έχουν τρόπο να σχετιστούν μαζί του λόγω των δυσκολιών του (χρώμα δέρματος, ιατρικά ζητήματα). Παράλληλα, θα ήταν σημαντικό οι γονείς του δεκάχρονου να απευθυνθούν σε κάποιον ψυχίατρο παιδιών και εφήβων ή διεπιστημονική ομάδα, όπως αυτή που λειτουργεί στη Διαγνωστική και Θεραπευτική Μονάδα για το παιδί «Σπύρος Δοξιάδης», προκειμένου να διερευνηθεί γιατί ο δεκάχρονος χρειάζεται αυτούς τους συγκεκριμένους τρόπους αντίδρασης προκειμένου να διαχειριστεί τη δική του επιθετικότητα απέναντι σε αυτό το «διαφορετικό» παιδί.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι απαραίτητο να έχουν στο νου τους ότι αυτοί οι τρόποι αντίδρασης μπορεί να υιοθετηθούν από τον δεκάχρονο και σε άλλες καταστάσεις, όπως σε σχέσεις με συνομηλικούς στις οποίες μπορεί να μη νιώσει ασφαλής και να αντιδράσει ανάλογα. Τέτοιους είδους αντιδράσεις παραπέμπουν σε ψυχικούς μηχανισμούς οι οποίοι μπορεί να παρεμποδίζουν την ομαλή ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη και ίσως να χρειάζονται θεραπευτικές παρεμβάσεις για να τροποποιηθούν. </p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
</div>