Πότε πρέπει να πάμε ένα παιδί σε ψυχολόγο;

<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Καλημέρα σας το παιδί μου είναι μαθητής στην πρώτη δημοτικού και τελευταία έχει πέσει στα μαθήματα, δεν είναι επιθετικός δε δημιουργεί προβλήματα στην τάξη. Όπως μας λέει η δασκάλα είναι αφηρημένος και δεν του αρέσουν οι αλλαγές, όταν τον αλλάζει δηλαδή θέση. Μου πρότινε να πάω το παιδί σε ψυχολόγο είναι κοινωνικός με άλλα παιδιά εκτός σχολείου πολύ. Μέσα στο σχολείο δεν τον παίζουνε τα άλλα παιδιά. Μήπως φταίει ότι είμαι ξένη και ο πατέρας του Έλληνας; </p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στην <strong>Μαρία Παπαδημητρίου</strong>, παιδοψυχίατρο (συνεργάτιδα της θεραπευτικής και διαγνωστικής Μονάδας για το Παιδί, Σπύρος Δοξιάδης)</p>
<p><span><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/giatroi_thumbs/maria%20photo2OK.jpg&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;width=248" alt="ΜΑΡΙΑ Ν. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ" width="99" /></span></p>
<p style="text-align: justify;">Το πρόβλημα που θέσατε αφορά σε ένα σοβαρό θέμα, αυτό της ανεξαρτητοποίησης των παιδιών, το οποίο αναδεικνύεται εντονότερα με την έναρξη του σχολείου. Μέσα από τη σχέση μητέρας-παιδιού το παιδί αποκτάει αυτοεκτίμηση και σταδιακά ενδοβάλει ένα αίσθημα ασφάλειας. Αυτό το αίσθημα ασφάλειας επιτρέπει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα επαρκώς, και μέσα σε αυτή και τις απαιτήσεις του σχολείου, και να έχει μια ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη. </p>
<p style="text-align: justify;">Οι δυσκολίες που αναφέρει η μητέρα αφορούν σε ένα παιδί που στην πραγματικότητα δεν μπορεί να ευχαριστηθεί τις δυνατότητες που παρέχει το σχολείο για μάθηση και κοινωνικοποίηση, ενώ αντίθετα μπορεί και λειτουργεί καλύτερα εκτός του σχολικού πλαισίου εκεί ίσως όπου νιώθει πιο ασφαλής μέσα στις σχέσεις του. Με βάση τα παραπάνω και λόγω της πιθανής δυσκολίας της μητέρας να αντιληφθεί την ελληνική κουλτούρα και να την περάσει και στο παιδί, θα ήταν σημαντικό να υπάρξει περαιτέρω διερεύνηση των δυσκολιών του παιδιού και των θεμάτων στη σχέση μητέρας-παιδιού είτε από κάποιον ψυχίατρο παιδιών και εφήβων είτε από μια διεπιστημονική ομάδα, όπως αυτή που λειτουργεί στη Διαγνωστική και Θεραπευτική Μονάδα για το παιδί «Σπύρος Δοξιάδης». Σε αυτό σημαντικό ρόλο έχει και η έντονη ανησυχία της μητέρας για τα δικά της ζητήματα, η οποία επικοινωνείτε με έναν έμμεσο τρόπο στο παιδί, την οποία χρειάζεται να καταλάβουμε περισσότερο και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μια κλινική αξιολόγηση.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα