Ο Ολυμπιακός και ο Νταβίντ Φουστέρ δεν έχουν δώσει τα χέρια για νέο συμβόλαιο μετά τον πρώτο κύκλο επαφών τους, καθώς υπάρχει οικονομική διαφορά ανάμεσα στις δύο πλευρές και πιθανώς διαφωνία όσον αφορά στη χρονική διάρκεια της νέας συνεργασίας.
Όπως συμβαίνει συχνά στις διαπραγματεύσεις ενός κλαμπ με έναν ποδοσφαιριστή, μπαίνουν στη μέση διάφορες τακτικές. Ο ένας μπορεί να σκέφτεται ότι δίνει πολλά, ο άλλος ότι αξίζει περισσότερα. Κάποιοι μετρούν ηλικίες ή συχνότητα τραυματισμών, άλλοι θυμούνται τι έχουν προσφέρει και θεωρούν ότι δικαιούνται μεγαλύτερης ανταμοιβής.
Πώς το βλέπει ένας αντικειμενικός παρατηρητής;
Με απλά λόγια, ότι το συμφέρον για τον Ολυμπιακό και τον Φουστέρ είναι να συνεχίσουν μαζί, κάνοντας εάν χρειαστεί υποχωρήσεις και μειώνοντας τις όποιες αποστάσεις μέχρι την τελική συμφωνία τους.
Για τον Ολυμπιακό, ο Φουστέρ είναι ένας ποδοσφαιριστής δυσεύρετης ποιότητας και ήθους. Από αυτούς τους παίκτες που έχει ανάγκη κάθε σύλλογος ώστε να αξιοποιεί την προσφορά τους στο γήπεδο και στα αποδυτήρια. Δεν θα ξεχάσει ποτέ κανείς πόσο ευτυχισμένος ήταν ο Βαλβέρδε όταν – ανάμεσα σε πολλές άλλες περισσότερο ηχηρές κινήσεις του Ολυμπιακού εκείνο το καλοκαίρι – είχε ολοκληρωθεί η μεταγραφή του Νταβίντ.
Για τον Φουστέρ, ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα μέσω της οποίας κέρδισε τίτλους, έπαιξε στο Champions League, διακρίθηκε σε πολύ υψηλό επίπεδο. Εάν έμενε στην πατρίδα του θα είχε ζήσει πολύ λιγότερες συγκινήσεις, το πιθανότερο κάποιες ακόμα αναμετρήσεις εναντίον της Ρεάλ και της Μπάρτσα. Έως εκεί…
Ο παίκτης των κρίσιμων γκολ, της αυταπάρνησης, της αφοσίωσης στο σύνολο. Και η ομάδα του πάθους, της επιθετικότητας, των τίτλων και των διεθνών φιλοδοξιών.
Θα είναι κρίμα να μη συνεχίσουν μαζί, από τη στιγμή που κανείς δεν θα ήθελε να συμβεί το αντίθετο. Κυρίως επειδή δεν το θέλουν ούτε ο Ολυμπιακός ούτε ο Φουστέρ…