Οι στόχοι του Λευτέρη Πετρούνια δεν θα μπορούσαν να σταματήσουν στο χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονπελιέ. Ο Έλληνας πρωταθλητής της ενόργανης θέτει ψηλά τον πήχη ενόψει των σημαντικών διοργανώσεων που έπονται και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι το μεγάλο όνειρό του. Μετά από τον θρίαμβό του επί γαλλικού εδάφους ο Πετρούνιας μίλησε για την εμφάνισή του στον τελικό των κρίκων, αναφέρθηκε στο χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε ο Βλάσης Μάρας και τόνισε με νόημα πως «αθλητισμός δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ».
Οι δηλώσεις του στο “ΣΠΟΡΤculture”:
Ποια είναι τα συναισθήματά σου μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου;
«Η αλήθεια είναι πως δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα αυτό που συνέβη. Θεωρώ, όμως, πως έχουμε παλέψει πολύ όλο αυτό το διάστημα για να γίνει κάτι τέτοιο κι είμαι πολύ χαρούμενος για αυτήν την επιτυχία».
Η επόδοσή σου ήταν υπέρβαση ή ήταν εντός προγράμματος η επιτύχία αυτή;
«Όλα έγιναν βάσει προγράμματος! Πραγματικά σας λέω, έγιναν όλα ακριβώς όπως τα είχαμε σχεδιάσει. Δεν θα πω πως ήταν αναμενόμενο το αποτέλεσμα, γιατί ποτέ στον αθλητισμό δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί ή δεν ξέρεις τι μπορείς να περιμένεις από τον αντίπαλό σου και κάποιους αστάθμητους παράγοντες. Θα πω, ωστόσο, ότι ήταν αναμενόμενη η εκτέλεση από πλευράς μου. Το περιμέναμε ότι θα γίνει έτσι το πρόγραμμα. Απλώς, δεν ξέραμε το αποτέλεσμα».
Υπήρξε κάποιος αντίπαλος που να σε φόβισε στον τελικό;
«Πάντα το σκέφτεσαι αυτό και πάντα κινδυνεύεις από τους αντιπάλους. Στο βάθρο ήμουν με τον προηγούμενο πρωταθλητή Ευρώπης αλλά κι αυτόν που ήταν πρώτος πριν από εκείνον. Οπότε, οι πιθανότητες να έρθει ένα αποτέλεσμα το οποίο δε θες είναι αρκετές πάντα. Προφανώς ήταν αρκετό αυτό που έκανα εγώ».
Το μετάλλιο αυτό πού θα ήθελες να αφιερώσεις;
«Θα ήθελα να το αφιερώσω στον προπονητή μου, κύριο Δημήτρη Ράπτη, το γιατρό μας, κύριο Οδυσσέα Παξινό, φυσικά στην οικογένειά μου που είναι πάντοτε στο πλευρό μου, στο χορηγό μου που με στηρίζει πάρα πολύ σε όλη αυτήν την προσπάθεια, με δεδομένο ότι η πολιτεία είναι απούσα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα».
Μετά το μετάλλιο αυτό το ταβάνι μεγαλώνει;
«Ασφαλώς και μεγαλώνει το ταβάνι. Μπροστά μας έχουμε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πρωτάθλημα, αλλά και το στόχο για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, το 2016. Και τα τρία είναι πολύ υψηλοί στόχοι και θέλω να τους επιτύχω όλους. Το χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιάδα είναι το μεγάλο μου όνειρο, όπως και για κάθε αθλητή».
Το χρυσό το δικό σου αλλά και το χάλκινο του Βλάση Μάρα θεωρείς πως είναι ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση;
«Είναι ένα μήνυμα, φυσικά. Είναι ένα ηχηρό μήνυμα προς την Πολιτεία. Με αυτόν τον τρόπο, μέσα από τις επιτυχίες μας, είναι σαν να τους λέμε πως είμαστε κι εμείς εδώ και περιμένουμε τη βοήθειά σας, έστω κι αν τα καταφέρνουμε μια χαρά και χωρίς αυτήν. Φανταστείτε τι θα κάναμε εάν μας βοηθούσατε! Αυτό είναι το μήνυμα».
Γιατί η Πολιτεία δε στηρίζει την ενόργανη γυμναστική;
«Δε θεωρώ πως είναι εσκεμμένο αυτό το πράγμα που γίνεται. Σε μεγάλο βαθμό, έχει περάσει μία λογική ότι ο αθλητισμός στην Ελλάδα είναι μόνο το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Θα μπορούσα να το κάνω και στόχο για όλη την επαγγελματική μου καριέρα, να αλλάξει αυτό το σκεπτικό στον Έλληνα και να πάψει να υπάρχει. Πρέπει ο μέσος Έλληνας, από τα πρώτα βήματα, να μη στέλνει τα παιδιά του μόνο ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Να μην το πηγαίνει μόνο σε αγωνίσματα με μπάλα. Να το πηγαίνει κολύμβηση, ενόργανη ή ρυθμική γυμναστική, τένις. Υπάρχουν πάρα πολλά Ολυμπιακά αθλήματα, τα οποία ούτε καν τα γνωρίζει ο μέσος Έλληνας. Εάν ρωτήσεις έναν άνθρωπο να σου πει ποια είναι τα Ολυμπιακά αθλήματα, το πιθανότερο είναι να μην τα ξέρει όλα!».
Κι όλα αυτά σε μια χώρα που «γέννησε» τους Ολυμπιακούς Αγώνες…
«Η γνώμη μου είναι πως χώρα αυτή θα έπρεπε να φιλοξενεί κάθε φορά τους Ολυμπιακούς Αγώνες! Κάθε τέσσερα χρόνια οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα έπρεπε να γίνονται στην Ελλάδα, στη χώρα που γεννήθηκαν».
Θεωρείς πως υπάρχουν υποδομές στη χώρα μας, έτσι ώστε να αναπτυχθεί το άθλημα των κρίκων καθώς και τα υπόλοιπα αθλήματα τέτοιου είδους;
«Υποδομή δεν υπάρχει και θεωρώ πως είμαστε από τις πολύ τελευταίες γενιές αθλητών που θα μπορού να έχουν επιτυχίες σε αυτό το επίπεδο. Θα πρέπει να αλλάξουν πάρα πολλά πράγματα. Η ενόργανη γυμναστική λένε πως είναι η μητέρα όλων των αθλημάτων. Πέρα από περιπτώσεις, όπως το μπάσκετ και το άλμα εις ύψος, ο Φιλιππίδης κι η Νικόλ Κυριακοπούλου από ενόργανη γυμναστική ξεκίνησαν. Ο Λαβιλενί, ο κορυφαίος αθλητής στο άλμα επί κοντό, ξεκίνησε ως αθλητής της ενόργανης γυμναστικής. Θα πρέπει να διδάσκεται η ενόργανη γυμναστικήσε πολύ μικρές ηλικίες. Το ίδιο κι η κολύμβηση. Από εκεί και πέρα, ένα παιδί ηλικίας 6-7 ετών θα μπορεί να διαλέξει εάν του ταιριάζει αυτό το άθλημα και αναλόγως να πορευτεί. Από τα πρώτα χρόνια πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία η ενόργανη γυμναστική, ώστε να αναπτυχθεί και να προωθηθεί ως άθλημα. Επίσης, θα πρέπει να φιλοξενούνται αγώνες στην Ελλάδα, κάτι το οποίο δε συμβαίνει».
Σε περίπτωση διοργάνωσης αγώνων στην Ελλάδα, θα υπήρχε ανάπτυξη στο άθλημα;
«Αυτό δεν θέλει ερώτημα! Πάρα πολύ. Είναι επόμενο, όταν θα παρακολουθήσουν το άθλημα στην Ελλάδα 10-20 χιλιάδες κόσμος σε μια τέτοια περίπτωση. Μικρά παιδιά θα μπορέσουν να δουν από κοντά αγώνες και αθλητές να αγωνίζονται κι έτσι κάποιοι από αυτούς μπορεί να γίνουν πρότυπά τους. Να τους δώσουν το κίνητρο να ασχοληθούν με το άθλημα, να θελήσουν να γίνουν σαν αυτόυς. Είναι πολλά πράγματα που μπορούν να γίνου, προκειμένου να τραβήξουν τόν κόσμο προς την ενόργανη γυμναστική, αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει πραγματικά διάθεση για να συμβεί αυτό».
Μετά το δικό σου χρυσό, ήρθε και το χάλκινο μετάλλιο του Βλάση Μάρα…
«Για τον Βλάση χαίρομαι πραγματικά πάρα πολύ. Έχω μεγαλώσει με τις επιτυχίες αυτού του αθλητή. Έχουμε, άλλωστε και μια μικρή διαφορά ηλικίας μεταξύ μας. Πάντα, ως μικρός, χαιρόμουν με τις επιτυχίες του και τώρα έχουμε φτάσει να είμαστε μαζί στους αγώνες και να προσπαθούμε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο ώστε να έρθει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Πραγματικά, χαίρομαι για την επάνοδό του και εύχομαι να έρθουν όλα όπως παλιότερα για εκείνον».
Ο Βλάσης τι σε συμβούλεψε πριν το δικό σου τελικό, ως πιο έμπειρος;
«Να κάνω καλή έξοδο (γελάει)! Έχουμε κάτι πειράγματα για το ποιος θα πατήσει στην έξοδο. Αυτό μόνο».
Υπάρχει κάτι που να σου λέει όλο αυτό το διάστημα που είστε συναθλητές;
«Και μόνο η παρουσία του Βλάση δίπλα μου, σαν συναθλητή μου είναι ιδιαίτερα σημαντική. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερα έμπειρο αθλητή, με πολλές διακρίσεις κι επιτυχίες. Και μόνο που κάνουμε μαζί προπόνηση κερδίζω από αυτός και γενικότερα, τραβάει ο ένας τον άλλο θα έλεγα προς νέες επιτυχίες, μέσα από σκληρή δουλειά».