Kατάθλιψη: Πώς καταλαβαίνουμε ότι κάποιος κινδυνεύει;

<div style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστης μας ρωτά: </strong></div>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Καλησπέρα σας διάβαζα για τα συμπτώματα της κατάθλιψης  και δεδομενου ότι εχω μια συνεχή θλιψη και παρολοπου είμαι παντρεμένος και με παιδιά συνεχίζω να μην μπορώ να νιώθω λίγο χαλαρός αλλά αντίθετα λυπημένος το οποίο γεγονος με κάνει να θυμώνω και πολλές φορες να γίνομαι επιθετικός η αντίθετα παθητικός σε συναισθήματα καταλαβαινω ότι χρειάζομαι βοήθεια να μπορέσω να στηρίξω εμενα διότι με χάνω, το καταλαβαίνω και δεν ξερω πως να το αντιμετωπίσω. </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας χρειάζομαι βοηθεία τι με συμβουλεύετε; Με σεβασμό.</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Άννα Κανδαράκη <a href="mailto:[email protected]" target="_blank">[email protected]</a><span> </span></em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/kandarakineww.jpg&amp;amp;amp;width=248" alt="Άννα Κανδαράκη" width="99" /></p>
<p style="text-align: justify;"><br /><span>Γεια σου, </span><br /><br /><span>Είναι συχνό να μπερδευόμαστε πολλές φορές με τα αισθήματα μας, να μην καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο νιώθουμε έτσι και ενώ η "αντικειμενική πραγματικότητα" – είμαι παντρεμένος, έχω παιδιά έχω τη δουλειά μου"- να είναι καλή εμείς να μην αισθανόμαστε το ίδιο. Με αποτέλεσμα να νιώθουμε ενοχές, για τον εαυτό μας που δεν μπορούμε να χαρούμε, για τους ανθρώπους γύρω μας που μας βλέπουν έτσι, ή και θυμό γιατί μας κατηγορούμε οτι εμείς φταίμε που δεν είμαστε καλα. Τα πράγματα όμως στη ψυχική υγεία δεν είναι ποτέ μια απλή εξίσωση: τα πράγματα πάνε καλά αρα είμαι καλά. </span><span><br /></span></p>
<div style="text-align: justify;"><span>Το πρώτο που έχεις να επεξεργαστείς είναι οτι δεν μπορείς να φορτώνεις τον εαυτό σου με ενοχές για κάτι που νιώθεις και δεν έχεις εσύ ευθύνη γι αυτό. Οι ενοχές, οι τύψεις και ο θυμός είναι συναισθήματα που πνίγουν και δεν επιτρέπουν να αισθανθούμε κανένα άλλο συναίσθημα. Είναι σημαντικό να διαχωρίζουμε την θλίψη, και την καθημερινή στεναχώρια από την "κλινική κατάθλιψη" που είναι μια ψυχική- συναισθηματική διαταραχή με πολύ συγκεκριμένα συμπτώματα. Η διάγνωση της κλινικής κατάθλιψης μπορεί να γίνει μόνο απο ειδικούς ψυχικής υγείας, ψυχολόγους ή ψυχιάτρους, και είναι αυθαίρετο όσο και επικίνδυνο πολλές φορές να κάνουμε μόνοι μας τη διάγνωση και κατ επέκταση να βρίσκουμε τρόπους αντιμετώπισης της. </span></div>
<div style="text-align: justify;"><span><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span>Απο αυτά που μας γράφεις φαίνεται πως η θλίψη είναι σαν πέπλο που έχει καλύψει τα πάντα και είναι μια παγιωμένη κατάσταση. Ο,τι καλό και να συμβεί είναι σα να φοράς γυαλιά με γκρι φακό και να μην μπορείς να το χαρείς. Έχεις να ρωτήσεις τον εαυτό σου απο πότε συμβαίνει αυτό, είναι μια χρόνια κατάσταση? συνέβη κάποια σημαντική αλλαγή στη ζωή σου που μπορεί να σε δυσκόλεψε να την επεξεργαστείς; Ή είναι ένα συναίσθημα από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου και τώρα έχεις βουλιάξει περισσότερο; Το πιο δύσκολο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να πάρουμε την απόφαση να ζητήσουμε βοήθεια. Έχεις να επιτρέψεις στον εαυτό σου να δυσκολεύεσαι να μην αισθάνεσαι καλά, σε αυτόν που έχει μάθει να είναι ο"δυνατός" κάποιες φορές είναι αδύνατον να δεχθεί οτι έχει την όποια δυσκολία και οτι χρειάζεται βοήθεια. Η  βοήθεια από κάποιον ειδικό μπορεί να σε βοηθήσει και να σε βγάλειαπο αυτό το αδιέξοδο, διότι με τον τρόπο που μας το επικοινωνείς ακούγεσαι οτι βασανίζεσαι και υποφέρειςκαθημερινά. </span></div>
<div style="text-align: justify;"><span><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span>Δεν είναι πιο σημαντικό με μια σωστή καθοδήγηση να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου για να χαρείς τα παιδιά σου την οικογένεια σου και κυρίως εσένα;</span></div>

Σχετικά άρθρα