Η νόσος της δεύτερης θέσης

Ο Παναθηναϊκός φαίνεται να πάσχει από τη… νόσο της δεύτερης θέσης. Αυτό δηλαδή που παθαίνουν οι περισσότερες ομάδες, οι οποίες μόλις χάνουν το πρωτάθλημα καταρρέουν αγωνιστικά.

Στα χρόνια που έχουν εφαρμοστεί τα πλέι οφ στη Σούπερ Λίγκα, τουτέστιν από το 2007-08, ο ΠΑΟΚ το έχει υποστεί δύο φορές (το 2009 και το 2014), ο Ολυμπιακός (2010) και η ΑΕΚ (2008) από μία, ενώ μέχρι τώρα ο Παναθηναϊκός βγήκε αλώβητος και στις δύο περιπτώσεις που τερμάτισε δεύτερος στην κανονική περίοδο (2011 και 2012), ενώ γενικώς ήταν η ομάδα που έβγαινε επωφελημένη από τη διαδικασία των πλέι οφ καθώς και στις πέντε συμμετοχές της στο μίνι πρωτάθλημα κατέκτησε την πρωτιά και το εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Τούτη τη φορά όμως -έστω κι αν ακόμη είναι νωρίς διότι απομένουν τρεις αγωνιστικές για τη λήξη της κανονικής περιόδου και αρκετές εβδομάδες πριν από την έναρξη των πλέι οφ- ο Παναθηναϊκός φαίνεται να περνάει περίοδο παρατεταμένης αγωνιστικής κρίσης.

Το καταδεικνύουν οι τέσσερις διαδοχικές γκέλες με Ατρόμητο, Βέροια, Αστέρα Τρίπολης και Πανθρακικό που έριξαν τους Πράσινους από τη δεύτερη στην τρίτη θέση της βαθμολογίας. Το πιο ανησυχητικό όμως για το Τριφύλλι είναι ότι δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης. Διότι μολονότι η διαιτησία του Κύζα ήταν πράγματι εχθρική στην Κομοτηνή, στο πρώτο ημίχρονο που οι ομάδες έπαιζαν 11 εναντίον 11 το Τριφύλλι εμφάνισε στο γήπεδο όλες τις αδυναμίες που βγάζει από την αρχή της σεζόν: εύκολα λάθη στην άμυνα, έλλειψη φαντασίας και αυτοσυγκέντρωσης, πρόβλημα στη δημιουργία και κακές επιλογές στην τελική πάσα και στο τελικό σουτ, απουσία αξιόπιστων εναλλακτικών λύσεων σε διάφορες θέσεις.

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται για πολλοστή φορά αντιμέτωπος με τον κακό εαυτό του, ο οποίος φαίνεται να είναι πιο απειλητικός από τους αντιπάλους εντός γηπέδου. Και να σκεφτεί κανείς ότι, μέχρι και πριν από μερικές εβδομάδες, η ομάδα του Αναστασίου πήγαινε… τρένο διεκδικώντας ακόμη και τον τίτλο, έστω κι αν άπαντες γνώριζαν ότι στο τέλος θα κατέληγε στον Ολυμπιακό.

Προφανώς το κομβικό σημείο όλης αυτής της κατάρρευσης υπήρξε η αφαίρεση των τριών βαθμών για όσα συνέβησαν στο ντέρμπι με τους Ερυθρόλευκους, κάτι που ουσιαστικά στέρησε από τους Πράσινους τους βαθμούς που κατέκτησαν εντός γηπέδου. Η εν λόγω απόφαση ήρθε μαζί με την αναβολή της αναμέτρησης του Ολυμπιακού με τον Πανθρακικό στην Κομοτηνή, κάτι που έδωσε την αίσθηση στους παίκτες της ομάδας ότι ο αγώνας που έδιναν για τον τίτλο ήταν άνευ ουσίας και ελπίδας.

Κάπου εκεί κατέρρευσαν όλα, κάτι που φάνηκε στα τέσσερα ματς που ακολούθησαν. Η σεζόν όμως δεν έχει ολοκληρωθεί διότι απομένει ένας ακόμη στόχος που ναι μεν δεν αποτελεί τίτλο, ούτε βεβαίως εξιτάρει τα πλήθη, ωστόσο είναι ζωτικής σημασίας για τη συνέχεια της πορείας που έχει χαράξει ο σύλλογος την τελευταία τριετία. Καλώς ή κακώς, αρέσει δεν αρέσει, η συμμετοχή στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ είναι μονόδρομος…

Σχετικά άρθρα