Μήπως ερωτεύεσαι τύπους που μοιάζουν στον μπαμπά σου;

<p style="text-align: justify;">Πώς τα οικογενειακά πρότυπα επηρεάζουν την επιλογή συντρόφου</p>
<p style="text-align: justify;">Εκείνος που στην οικογένεια καταγωγής του είχε την ευθύνη των άλλων, αναζητά αρχικά κάποιον που θα τον κάνει να νιώθει ευχάριστα, αλλά στην συνέχεια ο άλλος τού γίνεται βάρος με το να μην αναλαμβάνει τις δικές του υποχρεώσεις.</p>
<p style="text-align: justify;">Αντίστοιχα, ο σύντροφος που αρχικά βολεύεται με την διάθεση του άλλου να αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις. στη συνέχεια είναι υποχρεωμένος να ζει με κάποιον που βαρυγκωμά, δυσανασχετεί και που του συμπεριφέρεται υποτιμητικά.</p>
<p style="text-align: justify;">Η γνώση των καταστάσεων αυτών οδηγεί τους ευαισθητοποιημένους γονείς να επιδιώκουν, ώστε όλα τα παιδιά τους, ανεξαρτήτως σειράς, να έχουν υπευθυνότητα, αλλά δίχως να χάνουν την πολύτιμη παιδικότητά τους. Ταυτόχρονα η θέληση να έχεις μια ζεστή συντροφική σχέση επιτρέπει την απαιτητική υπέρβαση του ρόλου που είχες αναλάβει και την ανάδειξη ενός εαυτού που περιλαμβάνει και στοιχεία που εσύ συνειδητά επιλέγεις να έχεις.</p>
<p style="text-align: justify;">Η συνεχεία και η αλλαγή αποτελούν τα δύο σημαντικα θέματα στην απόφαση δύο ατόμων να παντρευτούν. Απαιτείται ο καθένας να διακρίνει κάτι οικείο, αλλά να αναζητεί και κάτι καινούργιο στο σύντροφο του. Το οικείο σχετίζεται με την ανάγκη διατήρησης της αίσθησης ταυτότητας και το καινούργιο με την ελπίδα ανανέωσης της ζωής του με νέες εμπειρίες.<br />Αργότερα σε συνειδητό επίπεδο μέσα από την κριτική παρατήρηση της σχέσης των γονιών, των φιλικών σχέσεων, άλλων σχέσεων από τον κοινωνικό περίγυρο, αλλά και από τον μεταβατικό χώρο της τέχνης, θα δοθούν περαιτέρω ερεθίσματα για την διαμόρφωση της συνειδητής άποψης για τις ερωτικές σχέσεις και συνεπώς και για την επιλογή συντρόφου.</p>
<p style="text-align: justify;">Είχα πάει πριν από αρκετά χρόνια σε ένα παιδικό σταθμό, που είχα την εποπτεία τον, για παρατήρηση των παιδιών. Ήμουν καθισμένος στο πάτωμα σε μια γωνία για να μην δυσκολευω με την παρουσία μου. Το ενδιαφέρον μου σε κάποια στιγμή κέρδισε ένας έντονος διάλογος που γινόταν δίπλα μου από δύο τετράχρονα παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, που έπαιζαν με το κουκλόσπιτο που υπήρχε εκει.</p>
<p style="text-align: justify;">Η φωνη του κοριτσιού ήταν πολύ έντονη, το ύφος του αγανακτισμένο, έκανε ζωηρές χειρονομίες και το βλέμμα του ήταν πολύ απορριπτικό, καθώς φώναζε προς το συνεσταλμένο αγόρι: «Θα πας επιτέλους να αγοράσεις τα μακαρόνια, για να τα μαγειρέψω; Πόσες φορές χρειάζεται να σου το πω; Εχω κουραστεί να τα κάνω όλα εγώ! Και έχω και<br />σβνα…». Το αγοράκι κάτι ψέλισσε και έφυγε…</p>
<p style="text-align: justify;">Ήμουν σίγουρος από την άνεση και των δύο τταιδιών στους ρόλους τους, ότι το παιγνίδι αυτό το ζοιίσαν καθημερινά στα σπίτια τους. Αυτό όμως που αναρωτιόμουν ηταν το τι θα τους έκανε να μη διαλέξουν αντίστοιχους συντρόφους στο μέλλον και να μην παίζουν το ίδιο παιγνίδι.</p>
<p style="text-align: justify;">Η συνειδητή απόφαση για το ποιος άνθρωπος θέλω να είμαι, οδηγεί και στην λήψη μιας άλλης απόφασης για το τι είδους ζωή Θέλω να ζήσω, που Θα καθορίσει και ποιον συνοδοιπόρο Θα επιλέξω.</p>
<p style="text-align: justify;">Επομένως προηγείται η συνειδητή απόφαση ζωής. 'Οποιος δεν επιλέξει συνειδητά να υπερασπιστεί το είδος ζωής που Θα ακολουθήσει, παραιτούμενος από τις επώδυνες μα και απελευθερωτικές προσωπικές αναζητήσεις, θα παρασύρεται από τα εκάστοτε επικρατούντα κοινωνικά ρεύματα life style.</p>
<p style="text-align: justify;">Μια εταιρία που λειτουργεί στοιχειωδώς, δεν αποφασίζει για τα άτομα που θα θελήσει να προσλάβει αναλόγως με τα βιογραφικά που μπορεί να δεχθεί, αλλά θα προκηρύξει θέση εργασίας για την οποία θα περιγράφονται οι απαιτούμενες δεξιότητες για την συγκεκριμένη απασχόληση. Γιατί τα πράγματα να μην είναι αντίστοιχα και στην προσωπική επιλογή συντρόφου; Βέβαια, αυτό γίνεται ασυνείδητα. Δεν το καταγράφουμε, και μετά αναρωτιόμαστε για την τύχη μας.</p>
<p style="text-align: justify;">Ας δούμε κάποιες τέτοιας προκηρύξεις θέσεων συντρόφου.</p>
<p style="text-align: justify;">-Ανδρας νέος και μόνος αναζητεί κάποια που θα τον υποτιμά, θα τον βασανίζει με τις διαρκείς απαιτήσεις της και θα τον κάνα να αισθάνεται ανεπαρκής να την ικανοποιήσει.<br />-Νέα γοητευτική που έχει απωθημένα από τον πατέρα της, αναζητά άνδρα για να αποδειχθεί αντίστοιχα ανίκανος.<br />-Ανδρας κουρασμένος από αλλεπάλληλες σχέσεις αναζητεί γυναίκα για να βολευτεί.<br />-Γυναίκα που έχει κάνει 35 βασανιστικές σχέσεις, αναζητεί την 36η.<br />-Νέος άνδρας που είναι σίγουρος ότι κάτι καλό θα κάνει στη ζωή του, ανεξάρτητα από τις όποιες κοινωνικές αντιξοότητες, αναζητεί νέα που να διαθέτει ζωντάνια, τρυφερότητα και λαχτάρα για ζωή.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι ξεκάθαρο ότι τα θέματα της ζωής καθορίζονται ως τυχαία, μόνο όταν τα αφήνουμε στην τύχη. Όταν δηλαδή δεν παίρνουμε την ευθύνη να τα οδηγήσουμε. Οι άνθρωποι στο παρελθόν, όταν μίλαγαν για την έκβαση ενός γάμου και όταν εύχονταν για την ευτυχία των νέων, έθεταν πολύ συχνά τον παράγοντα της τύχης. «Να είσαι τυχερή, να σου τύχει καλός άντρας!», «Να είσαι τυχερός να σου πάνε καλά τα πράγματα!».</p>
<p style="text-align: justify;">Η στάση αυτή ήταν δικαιολογημένη όταν τα νέα παιδιά δεν επέλεγαν τον άνθρωπο που θα μοιραζόντουσαν τη ζωή τους, αλλά τούς προέκυπτε και εκείνοι θα έπρεπε να συμμορφωθούν. Σήμερα, όμως, όταν τίθεται ο παράγοντας τύχη, δεν μπορεί να έχει κανένα περιεχόμενο για την ποιότητα της σχέσης, παρά μόνο για τους αστάθμητους παράγοντες της υγείας και του θανάτου, που σαφώς δεν είναι προσωπικές επιλογές.</p>
<p style="text-align: justify;">«Ο έρωτας είναι τυφλός!», επιμένουν κάποια στυλιζαρισμένα αποφθέγματα του παρελθόντος που εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να διεκδικούν το αλάθητο. Και είναι τότε που κάποιοι, στα πλαίσια μιας παλιομοδίτικης κατανόησης των συναισθημάτων, εξακολουθούν να διακρίνουν την λογική από το συναίσθημα. Τότε κατανοούν τον άνθρωπο ως παθητικό θεατή των συναισθημάτων του, τα οποία λειτουργούν ερήμην του.<br />Αν λοιπόν ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που σε τυφλώνει, ώστε να μην μπορείς να διακρίνεις καλά, τότε δεν μπορεί να αποτελεί κάτι καλό για τη ζωή σου αλλά πρόκειται για μια δυσάρεστη δυσλειτουργία ανάλογη μ' αυτή της χρήσης ουσιών, που σε εξαρτά και σε εξαπατά, με τελικό αποτέλεσμα την απώλεια του εαυτού σου.</p>
<p style="text-align: justify;">Στην κλινική εμπειρία είναι συχνό το φαινόμενο όπου κάποιοι χάνουν την δυνατότητα της κριτικής τους ικανότητας, εν ονόματι του έρωτα. Στην πραγματικότητα προσπαθούν να ξεφύγουν από τη μίζερη βίωση της ζωής τους και αναζητούν εσπευσμένα τον έρωτα που θα τους λυτρώσει. Κλείνουν τα μάτια στα αρνητικά στοιχεία της προσωπικότητας εκείνου που σχετίζονται και αρνούνται να τα συνειδητοποιήσουν.</p>
<p style="text-align: justify;">Αυτά τα αρνητικά στοιχεία είναι όμως εκείνα που θα χρησιμοποιηθούν αργότερα για να μπορέσουν να απομακρυνθούν και τότε με έκπληξη θα τα ανακαλύψουν, λες και τότε δημιουργήθηκαν. Η ευτυχία όμως του γάμου χτίζεται βάσει μαθηματικών συντελεστών της αρχικής σχέσης και της εν συνεχεία φροντίδας και καλλιέργειας της σχέσης.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο σεβασμός του άλλου συντρόφου και η επιδίωξη ανάδειξής του σύμφωνα με την επιθυμία του είναι καθοριστικός παράγοντας στην συντροφική ευτυχία που διαρκεί, σε μια ισόβια ερωτική σχέση. Λυτή όμως η συνθήκη προϋποθέτει τον αυτοσεβασμό και την προσωπική αυτοεκτίμηση. Αν όμως νιώθεις ερείπιο, πώς Θα μπορέσεις να συμβάλεις στην οικοδόμηση της προσωπικότητας του συντρόφου;</p>
<p style="text-align: justify;">Κείμενο του ψυχοθεραπευτή Δημήτρη Καραγιάννη</p>
<p style="text-align: justify;">Απόσπασμα από το βιβλίο Έρωτας η Τίποτα- Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Αρμός για την ευγενική παραχώρηση του υλικού</p>

Σχετικά άρθρα